Ostatnio obejrzałam "Neurobiologię poczucia winy i jej aspekty psychoterapeutyczne" i bardzo mnie zainspirowała. Duże znaczenie ma dla mnie, aby ciągle się uczyć, częściowo z zainteresowania, ale także, aby lepiej prowadzić swoją praktykę. Uważam, że te filmy szkoleniowe wypełniają pewną lukę w społeczności ISTDP. W prezentacji Monici szczególnie podobało mi się to, jak opisała funkcję winy i wstydu. To wspaniałe jak potrafi połączyć różne perspektywy - neurobiologiczną, teoretyczną i kliniczną - z przykładami z różnych kontekstów. Czasami miałam trudności z podążaniem za wątkiem czy też przesunięciami do różnych tematów w ramach prezentacji, ale było to rekompensowane przez zdolność Monici do skutecznego przekazywania wiedzy przez ekran komputera.

Bardzo podobają mi się szkolenia! Uwielbiam słuchać Panią Annę Ciężkowską. Jest bardzo konkretna i uważam, że ma naprawdę wyjątkowy sposób żeby przekazać trudne treści w zrozumiały sposób.

Od lat jestem psychoterapeutką i pracuje w nurcie ISTDP. Cieszę się, że mogłam wziąć udział w szkoleniu zorganizowanym przez Polski Instytut Intensywnej Krótkoterminowej Terapii Dynamicznej. Prowadzący przekazują ogrom wiedzy, który wykorzystam podczas terapii ze swoimi pacjentami.

Uwielbiam wasze filmy szkoleniowe, proszę, publikujcie je dalej! Bardzo podobały mi się wszystkie i z niecierpliwością czekam na "Somatyzację część 2". Myślę, że wszyscy prowadzący potrafią sprawić, że trudne pojęcia stają się jasne i zrozumiałe. Ale najbardziej lubię słuchać Tobiasa Nordqvista i Anny Ciezkowskiej. Tłumaczą wszystko od początku do końca i są tak prawdziwie pasjonatami swojej pracy. Chętnie posłuchałabym więcej nagrań wideo z ich udziałem.

Czas spędzony wspólnie minął nadzwyczaj szybko. Dużo i intensywnie się działo pomiędzy nami i we mnie. Wykonałam kolejną, głęboką pracę, żeby przyjrzeć się tym razem swojemu Superego. Zaopiekowałam się sobą z uwagą i kolejny raz przyszły we wspomnieniach ważne obrazy z przeszłości. Dzięki tej pracy lepiej rozumiem siebie i mogę wybierać pomiędzy zachowaniami i myślami, które teraz mi lepiej służą niż kiedyś. Ten warsztat był dla mnie bardzo ważny. Uruchomił nowe wspomnienia i refleksje. Z chęcią i zaciekawieniem wezmę udział w kolejnym spotkaniu z cyklu Kuźnia Rozwoju, żeby szukać odpowiedzi na pytanie - jak żyć w obfitości? Mam chęć na spotkania w podobnych grupach pod kierunkiem Prowadzących, żeby angażować się bezpiecznie we własny rozwój i przy okazji wspólnie spędzać czas wypoczywając. Bardzo dziękuję za pomysł warsztatów i wspólne, cudownie bezpieczne doświadczanie siebie w grupie. Kiedy się rozwijamy, jako psychoterapeuci możemy tym lepiej pomagać naszym pacjentom w drodze do samopoznania i samowspółczucia.

Jestem uczestniczką obecnej edycji Core Treningu, w ramach którego przechodzimy również przez Warsztaty Rozwoju Osobistego z Agnieszką Kamińską i Renatą Gehrke. Przestrzeń WRS jest odpowiedzią na potrzebę kontynuowania pracy nad sobą, to przestrzeń w której jest miejsce na pracę dwuwektorową: w głąb siebie i w dynamice relacyjnej grupy. Praca toczy się w bezpiecznej atmosferze, Agnieszka i Renat mają swój styl pracy , gdzie oddziaływanie na uczestników i ich materiał odbywa się w atmosferze akceptacji, zrozumienia i szacunku. To było dla mnie bardzo cennym i nowym doświadczeniem, bo narzędzia i podejście prowadzących , stymulowały we mnie proces odblokowywania treści nieświadomych pod wpływem pogłębiania poczucia bezpieczeństwa w relacji, i co bardzo ważne pogłębiania poczucia bezpieczeństwa w ciele. I nie mówię tu tylko o regulacji lęku , ale o głębokiej pracy która może się wydarzać bez presji prowadzącego lub patologicznego superego, a z potrzeby uautentyczniania siebie. Jestem bardzo wdzięczna Renacie i Agnieszce za to doświadczenie i serdecznie polecam Kuźnię Rozwoju!

Warsztaty prowadzone w ramach grupy rozwoju osobistego były dla mnie niezapomnianym przeżyciem. Dzieki bardzo bezpiecznej i przyjaznej atmosferze łatwiej bylo mi konfrontować się z róznymi wewnętrznymi konfliktami i blokadami. Dobór ćwiczeń sprawił, że mogłem przepracować intensywnie odległe nierozwiązane urazy z matką. To był bardzo inspirujący i uwalniający na wielu płaszczyznach czas. Wróciłem zmęczony, ale z poczuciem bardzo dobrze zainwestowanej energii w zadbanie o siebie.