W psychoterapii  bardzo często podkreślana jest rola koncentrowania się na doświadczeniu pacjenta w relacji z terapeutą oraz odnoszenia się do szczegółowego badania tego wspólnego doświadczenia. Niezwykle ważne jest stałe, uważne obserwowanie i rozumienie tego procesu przez terapeutę podczas planowania kolejnej interwencji terapeutycznej.

Pacjenci, którzy przychodzą na terapię z wystarczającymi zdolnościami, by dość dobrze radzić sobie z presją wywieraną przez proces terapeutyczny i ze zdolnością do korzystania z terapii, wymagają zupełnie innego zestawu interwencji niż ci, którzy z trudnością znoszą spotkanie z terapeutą już na etapie oceny ich problemów.

Dokładne obserwowanie chwila po chwili tego, jak pacjent reaguje na interwencje terapeuty, umożliwia adekwatną diagnozę jego psychiki po to, by zaplanować dalsze efektywne interwencje. Wobec pacjentów kruchych zasadne wydaje się być zastosowanie modyfikacji zwyklej centralnej sekwencji dynamicznej oraz interwencji skoncentrowanych na ego po to, by zbudować zdolności pacjenta dla lepszego radzenia sobie z kolejnymi interwencjami.

Tematem przewodnim konferencji była sekwencja „interwencja-odpowiedź”. Prowadzący pokazali, jak dokonywać ewaluacji procesu chwila po chwili, oraz skoncentrowali się na zadaniach stojących przed terapeutą. Ilustrowali omawiane zagadnienia, prezentując materiały wideo z sesji terapeutycznych.