W psychoterapii ISTDP jedną z kluczowych kwestii jest ustanowienie świadomego przymierza terapeutycznego między terapeutą i pacjentem. Aby zmiana była możliwa oboje muszą wiedzieć co i po co robią. Poniższy cytat z książki Jona Fredericksona, jednego z wybitnych przedstawicieli tego nurtu psychoterapii, pokazuje jakie są etapy tworzenia takiego przymierza.
„Terapeuta, aby skupić się na wnętrzu osoby, pyta o problemy i objawy, z powodu których pacjentka poszukuje pomocy. Następnie prosi o podanie konkretnego przykładu wystąpienia tych problemów. Badając przykład, terapeuta i pacjentka odkrywają konflikty toczące się w jej życiu. Po tym terapeuta pomaga pacjentce zaangażować się w zadanie terapeutyczne: pozbyć się mechanizmów obronnych, stawić czoła lękom i doświadczyć unikanych dotychczas uczuć. W miarę jak pacjentka to wykonuje, zaczyna się przypływ emocji i wspomnień, dzięki czemu może ona doświadczyć działania nieświadomych sił, wywołujących jej cierpienie. Taki empiryczny wgląd prowadzi do długotrwałej zmiany.”
(z książki: „Współtworzenie zmiany. Skuteczne techniki terapii dynamicznej”. Jon Frederickson, wyd. Harmonia Universalis, 2013r.)