Pewnie wielu z Was pamięta jeszcze zeszłoroczny warsztat nt. dysocjacji prowadzony w Sopocie przez Monicę Urru. Ci, którzy mieli okazję w nim uczestniczyć podkreślali jak cenne to było doświadczenie – nie tylko w rozwoju zawodowym ale też osobistym. Pojawił się też wtedy pomysł na kontynuację tego typu doświadczenia. Z radością informujemy więc, że kolejna okazja pojawia się w maju. Tym razem będziemy poruszać się w obszarze tematyki związanej z dysocjacją oraz zagadnieniem strachu i lęku. Zapraszamy więc na trzydniowy pogłębiony warsztat (czwartek – sobota).
Ilość miejsc ograniczona. Decyduje kolejność zgłoszeń.
Zapraszamy na 3-dniowy warsztatpsychoterapeutyczny dotyczący pracy z dysocjacją. Poprowadzi go Monika Urru, psychiatra i psychoterapeutka ISTDP, której praca opiera się na integracji tego modelu terapii z innymi metodami pracy z ciałem korzystającymi z wiedzy neurobiologicznej. Uczestnicy warsztatu zdobędą nie tylko rzetelną wiedzą o pracy ze zdysocjowaną traumą, ale też będą mogli uczyć się poprzez aktywne doświadczenie własne oraz poprzez oglądanie pracy Moniki. Zaprezentuje ona nagrania wideo sesji terapeutycznych, a także poprowadzi sesję na żywoz jedną z chętnych osób.
Podczas warsztatu będziemy łączyć część teoretyczną i praktyczną, aby każdy mógł przejść transformacyjne doświadczenie uczenia się. Kolejno podczas warsztatu odbędzie się proces grupowy, aby zbudować świadomość siebie i zdolności samoobserwacji. Zobaczymy pacjenta doświadczającego terapii na żywo, a następnie małe grupy będą prowadzone w rolach Terapeuty, Pacjenta, Obserwatora, aby stworzyć aktywne doświadczenie uczenia się. Na koniec zostanie poświęcony czas integracji wiedzy i procesów wewnętrznych zachodzących w uczestnikach z realiami pracy terapeutycznej w gabinecie.
Omawiane przypadki kliniczne:
Praca z pacjentem z ciężką somatyzacją: ISTDP i neuromodulacja REAC
Kobieta „Klaun”
Integracyjne podejście do radzenia sobie z somatyzacją, lękiem i depresją u pacjenta z zaburzeniem osobowości typu borderline
Intensywna Krótkoterminowa Psychoterapia Dynamiczna od wielu lat okazuje być się bardzo skutecznym sposobem leczenia wielu różnych zaburzeń, w tym ciężkiej depresji, kruchości i niektórych „istotnych objawów” odnoszących się do tych stanów medycznych o nieznanej przyczynie. W większości przypadków te tak zwane „rzadkie stany” znikają po stawieniu czoła nieświadomym konfliktom i wypartym wspomnieniom przechowywanym w ciele. Czasami jednakreakcja ciała jest słaba i im więcej wysiłku wkładamy, tym mniej osiągamy. W takich przypadkach musimy użyć innych narzędzi stosowanych w pracy z traumą i w leczeniu PTSD. Szczególnie dotyczy to przypadków pracy z wypartym doświadczeniem strachu, które prowadzi do stosowania dysocjacji jako narzędzia do przetrwania. Głównym celem tego warsztatu będzie zrozumienie, w jaki sposób zorganizować dostosowane leczenie, które może pomóc zarówno pacjentowi, jak i terapeucie w zbudowaniu silnego sojuszu terapeutycznego, szczególnie w sytuacjach, w których dotychczas stosowana wiedza i umiejętności nie przynoszą pożądanego skutku. Dzięki temu możemy pomóc pacjentowi poradzić sobie z chorobą wynikającą z zaniedbania siebie, poważnej przewlekłej dysregulacji lękowej i depresji.
Podczas warsztatu zostanie omówione podejście etapowe (ang. phase-oriented approach – pomaga ono pacjentom stopniowo rozwijać adaptacyjne działania umysłowe i behawioralne, przezwyciężając w ten sposób ich fobie i dysocjację strukturalną).
Podejście to składa się z trzech faz:
Neuromodulacji ze stabilizacją technologii REAC (ang. Radio Electric Asymmetric Conveyer – radioelektryczne urządzenia biotechnologiczne), eksploracji konfliktu pod objawami somatycznymi i neurologicznymi, redukcja objawów
Leczenia traumatycznych wspomnień
Przywrócenia spójnej narracji i zrównoważonej reakcji motorycznej w ciele.
Podczas rozmowy z uczestnikami warsztatu będziemy rozważać zintegrowanie efektów terapii ISTDP z zastosowaniem terapii neuromodulacyjnej, stosowanej za pomocą radioelektrycznych urządzeń biotechnologicznych REAC. Obie metody mają na celu poprawę strategii radzenia sobie i optymalizacji odpowiedzi allostatycznej na stresory środowiskowe i ekspozycję. Pozwala to na zmniejszenie dysfunkcyjnych adaptacyjnych wzorców zachowań, które leżą u podstaw wielu objawów i patologii neuropsychologicznych. Ma to także na celu poprawę objawów depresji, lęku i stresu.
