Dysocjacja – Tworzenie spójnego poczucia własnej tożsamości w zintegrowanym podejściu ukierunkowanym na ciało
Zakres tematyczny warsztatu:
Dysocjacja – jak ją rozpoznać i skutecznie z nią pracować? Strukturalna dysocjacja neurobiologii – objawy kliniczne, typowe błędy i wyzwania.
Zapraszamy na 3 dniowy warsztat psychoterapeutyczny dotyczący pracy z dysocjacją. Poprowadzi go Monica Urru, psychiatra i psychoterapeutka ISTDP, której praca opiera się na integracji tego modelu terapii z innymi metodami pracy z ciałem korzystającymi z wiedzy neurobiologicznej. Uczestnicy warsztatu zdobędą nie tylko rzetelną wiedzą o pracy ze zdysocjowaną traumą, ale też będą mogli uczyć się poprzez aktywne doświadczenie własne oraz poprzez oglądanie pracy Moniki. Zaprezentuje ona nagrania wideo sesji terapeutycznych, a także poprowadzi sesję na żywo z osobą , która zgłosiła się jako ochotnik.
Codziennie będziemy łączyć część teoretyczną i praktyczną, aby każdy mógł przejść transformacyjne doświadczenie uczenia się: w pierwszym dniu rozpoczniemy proces grupowy, aby zbudować świadomość siebie i zdolności samoobserwacji, w drugim dniu zobaczymy pacjenta doświadczającego terapii na żywo w celu zintegrowania teorii ISTDP z EMDR oraz pracy nad dysocjacyjnymi wspomnieniami w pojedynczej małej traumie (wypadek samochodowy), a następnie małe grupy będą prowadzone w rolach Terapeuty, Pacjenta, Obserwatora, aby stworzyć bardzo aktywne doświadczenie uczenia się.
Trzeci dzień będzie poświęcony integracji wiedzy i procesów wewnętrznych zachodzących w uczestnikach z realiami pracy terapeutycznej w gabinecie.
Pacjenci zgłosili się z zespołem złożonego stresu pourazowego spowodowanego porzuceniem w wieku 4 lat w faveli w Brasílii, porwaniem i gwałtem oraz wieloma innymi traumami, zanim zamieszkali we Włoszech, najpierw w rodzinie zastępczej, a potem w rodzinie, do której w końcu mogli przynależeć. Pacjenci doświadczyli utraty zintegrowanego poczucia własnej tożsamości, retrospekcji i wszechogarniającego poczucia braku bezpieczeństwa. Wykorzystanie wielu różnych narzędzi pozwoliło wydobyć prenatalne wspomnienia cielesne związane z nienarodzonymi jeszcze bliźniętami, każde związane z pozornie normalną osobowością, wszystkie zdysocjowane, ale połączone pod tą samą tożsamością.
Monica zilustruje proces tworzenia spójnej narracji w historii, pozytywnych przekonań o sobie, zdolność do kontrolowania granic i ewolucję od dezorganizowanego do zaangażowanego przywiązania. Ponadto zilustruje rolę morderczej wściekłości jako napędu do życia, kontra tryb ”aby przetrwać w ciele”.
Złożona trauma jest rezultatem występowania ciężkiej i długotrwałej przemocy i/lub zaniedbania, szczególnie w dzieciństwie…
Wparcie w postaci prezentacji wideo celem rozwijania umiejętności obserwacji każdej części, integracji spójnego poczucia Ego i każdego Ja należącego do tej samej grupy, pracy nad tym, aby pomóc pacjentowi pozostać tu i teraz, a nie tam i wtedy (zniekształcenie czasu), uważne Ego, obniżenie poziomu czujności, eksploracja uwolnionych stłumionych wcześniej wspomnień pod kierunkiem ego, tworzenie spójnej narracji.
